انواع خاك :

1 ) خاك هاي بياباني :

ريزش باران در مناطق وسيعي از اين خاك ها 125 ميليمتر است . داراي كربنات كلسيم ، اكسيد آهن ، و اكسيد منگنز . PH

آنها بالاتر و گاهي تا 5/8 مي باشد . به خاطر PH بالا و كمي ريزش باران ، براي ديم مناسب نيستند . رنگ خاك كاملا" قرمز ،

نفوذپذيري بسيار كم ، در بعضي از مناطق كه مقدار ريزش باران 400 ميليمتر است ، گياهاني كه مقاوم در برابر اكسيد آهن و

منگنز هستند ، مثل بلوط را مي توان انتظار داشت .

2 ) خاك هاي آهكي :

بافت آنها از ذرات خيلي ريز و يا كوچك تشكيل شده است . رنگ آنها سفيد ، مواد تشكيل دهنده شامل كربنات كلسيم يا

آهك و نسبت اين مواد به شرح زير است :

پراكندگي آنها حدود 40 تا 60 % هستند . به علت كوچكي و چسبندگي با خاك جابه جا مي شوند ، PH بالاتر از 7 و كشت

گياهان تيره ي لگومينوز ، بجزء نخود نمي تواند در اين خاك ها رشد كند و با كود دامي اصلاح مي شوند .

3 ) خاك هاي قليايي :

در بافت آنها مقدار متفاوت و نسبتا" زيادي سيليكات آمونيوم وجود دارد . PH اغلب بالاي 7 است و گاهي تا 5/8 نيز مي رسد .

رنگ قهوه اي روشن ، گياهان لگومينوز به سختي مي توانند در اين خاك ها رشد كنند . پراكندگي در آذربايجان و مناطقي از

مغان گندم و جو ، در صورت وجود باران كافي به صورت ديم امكان پذير است . و برخي از گياهان تيره ي لگومينوز كه به

خشكي و كمبود آب مقاوم باشد مي توان در اين نوع خاك ها كشت نمود .

4 ) خاك هاي رسوبي :

بافت خاك ريز ، در اثر تدريجي آب هاي جاري حمل و در مناطق كم ارتفاع تشكيل شده است . PH  اغلب 7 ، براي كاشت

گياهان تيره ي گندميان مانند گندم ، جو ، چاودار و يولاف مناسب بوده و همچنين لوبيا و عدس . پراكندگي آن در جنوب

تهران ، مناطقي از مازندران ، فارس ، اصفهان و خوزستان مي باشد .

5 ) خاك هاي هوموسي :

بافت اين خاك ها بر اثر تجزيه اندام هاي گياهي و به خصوص برگ ها و شاخه هاي نازك ،در برابر رطوبت و ميكروارگانيسم ها

به وجود آمده است . PH آنها از 5 تا 8/6 كه در مناطق مختلف متغير مي باشند . قابليت رطوبت بالا، پراكندگي آن در گيلان،

مازندران ، قسمتي نيز در استان فارس و غرب كشور مي باشد . براي كاشت اكثر گياهان مناسب و مهمترين گياهان براي

كاشت گندم ، جو ، ذرت ، سورگوم ، سويا و برنج . اين خاك ها از نظر مواد آلي به خصوص ازت غني مي باشند . بهترين خاك

در گرگان و در شمال از آستارا تا گنبد ادامه دارد .

6 ) خاك هاي شني :

بافت خاك از ذرات نسبتا"درشت تشكيل شده است . نفوذپذيري از نظر آب نسبتا" زياد و ظرفيت نفوذ در روزهاي گرم بسيار

كم است . PH بالاتر از 7 و براي كاشت گياهان تيره ي لگومينوز به جزء نخود مناسب نمي باشد . پراكندگي آن در خوزستان،

جنوب خراسان ، مناطق مركزي حتي كنار درياي مازندران . با توجه به اينكه نگهداري رطوبت آن كم است ، در صورت ريزش

باران مناسب ، بوسيله ي بقاياي گياهي و مواد آلي مي توان آنها را اصلاح نموده و گياهان مقاوم به خشكي كاشت . 

7 ) خاك هاي شور :

پراكندگي وسيعي در خاك هاي شور وجود دارد . بافت خاك از ذرات خيلي كوچك و از چسبندگي بين ذرات كمي برخوردار

هستند و به وسيله ي بادهاي سطحي جا به جا شده و باعث تجمع در مناطق جديد مي شوند . رنگ اين خاك خيلي روشن و

در مناطق گرم كاملا" سفيد هستند . PH بين 7 تا 5/8 است . پراكندگي اين خاك ها شامل خوزستان ، سيستان ، يزد، جنوب

خراسان ، مركزي ، قم و كناره هاي درياي مازندران . براي كشت گياهان لگومينوز به جزء نخود مناسب نمي باشند و بهترين

گياهاني كه مي توانند در اين خاك ها رشد نمايند سورگوم ، جو ، گونه هايي از گندم و در صورت وجود آب با شستشو

مي توان نخود و گونه هايي از يونجه را كاشت . نبايد آيش طولاني گذاشته شود . براي كاهش نمك مي توان از كود دامي به

تدريج استفاده كرد .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: